چه روزهایی رو تو این وبلاگ با دوستان گذروندیم

یادش بخیر

دوستت دارم ... به اضــافه ي سه نقطه...

تــا بـــداني..

مـــن و ايــن دوستـت دارم هايم ...

امتـــداد داريم در تـــو تا هميــشــــــه...

مثـــل همــين ســه نقــطـه...

هَميــشه ميگُفـتـے: هـيــچ كـَـس بـرآيـَم تــو نِميــشود...

نــِميدآنـَـم ايـن " تــو" كـه بـود؟ ...

اَمـا هَر كهـ بود مـن كــه نَبــودَم

از همان روز اول كه آمدي بوي رفتن ميدادي!

 نگو نه كه ،دسته ي چمدانت را محكم تر از دستان من گرفته بودي...!!!

چه  غريب اند

"دوستت دارم" هايي كه

نوشته ميشوند ولي خوانده نميشوند

 

مينويسم ( د ي د ا ر )

تو اگر با من و دلتنگ مني ، يك به يك فاصله ها را بردار

اهل حال نيستم

از ماضي بعيد مي آيم...

*****

قحط همدم است

من به خوش آمد گويي تابلوي خيابان هم

دلخوشم !

*****

دارم فدايت مي شوم

دكترها

نمي گذارند....

" احسان پرسا "

خداروشکر که خوشبختی، واسه اینه که من میرم

اینا بازیه تقدیره،کی گفته از تو دلگیرم

خداروشکر کسی جز من،همه دنیاتو پرکرده

که تصویر نگاه اون،جلو چشماتو پرکرده

هنوز عین همون روزا شبیه کوه سرسختم

به دنیا وانمود کردم،منم مثل تو خوشبختم

ندیده هیشکی اشکامو،فقط با بغض میخندم

به فکر خاطرات تو،ولی تو راهه آیندم

دیگه میدونم این راهو باید تنهای تنهاشم

به جای فکر تو باید،یه کم فکر خودم باشم

هوای زندگیم بی تو زیادم صاف و روشن نیست

ولی غیر از گریز از تو،دیگه راهی واسه من نیست

نه تو میتونی عاشق شی،نه من بی تاب و دیونم

خودت خواستی ازت رد شم،واسه اینه نمیمونم !

شقایق گفت :با خنده نه بیمارم، نه تبدارم
اگر سرخم چنان آتش حدیث دیگری دارم
گلی بودم به صحرایی نه با این رنگ و زیبایی
نبودم آن زمان هرگز نشان عشق و شیدایی
یکی از روزهایی که زمین تب دار و سوزان بود
و صحرا در عطش می سوخت تمام غنچه ها تشنه
و من بی تاب و خشکیده تنم در آتشی می سوخت
ز ره آمد یکی خسته به پایش خار بنشسته
و عشق از چهره اش پیدای پیدا بود ز آن چه زیر لب می گفت
شنیدم سخت شیدا بود نمی دانم چه بیماری
به جان دلبرش افتاده بود- اما
طبیبان گفته بودندش
اگر یک شاخه گل آرد
از آن نوعی که من بودم
بگیرند ریشه اش را و بسوزانند
شود مرهم ،برای دلبرش آن دم
شفا یابد
چنان چه با خودش می گفت بسی کوه و بیابان را
بسی صحرای سوزان را به دنبال گلش بوده
و یک دم هم نیاسوده که افتاد چشم او ناگه
به روی من ؛ بدون لحظه ای تردید شتابان شد به سوی من
به آسانی مرا با ریشه از خاکم جداکرد و
به ره افتاد
و او می رفت و من در دست او بودم
و او هرلحظه سر را رو به بالاها
تشکر از خدا می کرد
پس از چندی
هوا چون کوره آتش زمین می سوخت
و دیگر داشت در دستش تمام ریشه ام می سوخت
به لب هایی که تاول داشت گفت:اما چه باید کرد؟
در این صحرا که آبی نیست
به جانم هیچ تابی نیست
اگر گل ریشه اش سوزد که وای بر من
برای دلبرم هرگز دوایی نیست
و از این گل که جایی نیست ؛ خودش هم تشنه بود اما!!
نمی فهمید حالش را چنان می رفت و
من در دست او بودم
و حالا من تمام هست او بودم
دلم می سوخت اما راه پایان کو ؟
نه حتی آب، نسیمی در بیابان کو ؟
و دیگر داشت در دستش تمام جان من می سوخت  که ناگه
روی زانوهای خود خم شد دگر از صبر اوکم شد
دلش لبریز ماتم شد کمی اندیشه کرد- آن گه -
مرا در گوشه ای از آن بیابان کاشت
نشست و سینه را با سنگ خارایی
زهم بشکافت
اما ! آه
صدای قلب او گویی جهان را زیرو رو می کرد
زمین و آسمان را پشت و رو می کرد
و هر چیزی که هرجا بود با غم رو به رو می کرد
نمی دانم چه می گویم ؟ به جای آب، خونش را
به من می داد و بر لب های او فریاد
بمان ای گل
که تو تاج سرم هستی
دوای دلبرم هستی
بمان ای گل
و من ماندم
نشان عشق و شیدایی
و با این رنگ و زیبایی
و
نام من شقایق شد**

به خاطر روی زیبای تو بود
که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند
به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود
که دست هیچ کس را در هم نفشردم
به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود
که حرفهای هیچ کس را باورنداشتم
به خاطر دل پاک تو بود
که پاکی باران را درک نکردم
به خاطر عشق بی ریای تو بود
که عشق هیچ کس را بی ریا ندانستم
به خاطر صدای دلنشین تو بود
که حتی صدای هزار نی روی دلم ننشست
و به خاطر خود تو بود
فقط به خاطر تو**

باید فراموشت کنم
چندیست تمرین می کنم
من می توانم ! می شود !
آرام تلقین می کنم
حالم ، نه ، اصلا خوب نیست ....
تا بعد، بهتر می شود ....
فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم
من می پذیرم رفته ای
و بر نمی گردی همین !
خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم
کم کم ز یادم می روی
این روزگار و رسم اوست !
این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین میکنم

در این لحظه قلبم آرام ندارد، بی قرار است و بی تاب

در این لحظه چشمم اشک می بارد و دلم خون است

شب است و آسمان با صفحه ی تاریک پهناورش حکم رانی می کند

هیچ صدایی نیست، سکوت است و بی صدایی مطلق

من هم در گوشه ای نشسته ام و ساکتم

صدای گریه ام را می شنوم اما آرام است و بدون فریاد

ناله نمی کنم، فریاد نمی زنم، من بی صدا و دلگیرم

این شیون و فریاد از آن کیست؟

می خواهم آرام باشم، اما این صدا آرامم نمی گذارد

کسی انگار مرا صدا می زند، کسی در درونم شاید

شاید حرفی دارد، صدای ناله اش بی قرارم کرده

وجودم هر لحظه سردتر می شود، لرزش دستانم را حس می کنم

دستان نوازشگرت را می خواهم تا وجودم را آرام گرداند

زمانی شب همدم تنهایی ام بود

اما دیگر برایم آرامشی ندارد

شب و سکوتش، شب و خروشش، شب و سیاهیش

برایم عذاب آور است

من به وجودت در کنارم نیاز دارم

من از پس تنهایی ها و بی کسی هایم بر نمی آیم

من طاقت بی تو سر کردن را ندارم

می خواهم لبریز شوم از وجودت

شاید اگر کنارم باشی، شب پناهی باشد

بر قلب شکسته ام و دل بی تابم

این سکوت تلخ شب و آن ناله و شیون درونم

این اضطراب و نفرت از شب

تا کی ادامه خواهد داشت؟

دستانم از آرامش دستانت خالی است

بیا و در سایه ی عشقمان، در سایه ی شب تاریک

روح بیمارم را آرامش بخش

در آغوشت قرار می گیرم و دل بی قرارم را بودنت نوازش می دهد

اکنون، افسوس که در برم نیستی، بودنت خیالی است برایم

شب هم چنان پابرجاست و تاریکی فراگیر است

صدا هم چنان می آید و قلبم هم چنان تند می زند

دلم هم چنان تنگ است و فاصله هنوز بین ماست

جدایی و دوری هدیه ی فاصله است برایمان... 

فقط اسمی به جا مانده از آنچه بودم و هستم
دلم چون دفترم خالی قلم خشکیده در دستم
گره افتاده در کارم به خود کرده گرفتارم
به جز در خود فرو رفتن چه راهی پیش رو دارم
رفیقان یک به یک رفتند مرا با خود رها کردند
همه خود درد من بودند گمان کردم که همدردند
شگفتا از عزیزانی که هم آواز من بودند
به سوی اوج ویرانی پل پرواز من بودند

**

هرکسی همنفسم شد ....

دست آخـر قـفــسم شد

من ساده به خیالم.....

که همــــه کار و کسم شد.....

عیــــد

عید یعنی نو شدن سال و بهار دلها ....

امشب لحظه تحویل سال کنار شهدا بودم ؛ وقتی ثانیه های تحویل و نو شدن نزدیک میشد خزون دلم بیشتر و بیشتر میبارید...........اشک امونمو بریده بود 

هیچ شور و شوقی ندارم

دلم گرفته .......به اندازه تموم عالم دلم گرفته

دلم میخواد ضجه بزنم و زار زار گریه کنم

حال خودمو نمیفهمم

کاش ...........

دیگه به خودم قول دادم که همه چیزو واسه خودم تموم کنم چون همه چیز خیلی وقته واسه هستی تموم شده ..........خیلی وقته

اما نمیدونم چرا گوشه دلم باز داد میزنه که ."چرا خودتو گول میزنی هااااااااااااااااااااااااااا

خدایا چرا ؟؟چرا منو اینقده دیوونه این بشر کردی و اونو .....

هااااااااااااااااااااااااااااااا

چرا اون فک میکنه که همه چیز تموم شده

چرا من نمیتونم حتی ثانیه ای بهش فک نکنم

به خدا ....به فاطمـــه ، به علــی قســـــــم هیچوقت هستی و عشقم واسم تموم نشد که بخوام دوباره شروعش کنم

خدایا ......به خداییت قسم؛ از بس گریه کردم سوی چشام رفته

نمیدونم تو رو به کی ...به چی...قسمت بدم

خداجونـــــــــممممممممم

اگه تو دستمو نگیری ....اگه تو کمکم نکنی ........کنج این تنهاییو سکوت میمیرم

از تموم دنیا فقط یه چیز ازت خواستم..........

بازم عذابم بده......عذاب دوست داشتن**

اصلا همین نفسی که میاد رو هم بگیر و راحتم کن....

اینطوری دیگه نه من عذاب میبینم .....نه با گلایه هام سر تورو درد میارم.....و اذیتت میکنم

خلاصم کن.... 

سلام به همه دوستای مهربون و هم کلبه ای های گلم

نمیدونم واسه چی نمیتونم به هم کلبه ای هام نظر بدم....

فک کنم بازم این تبیان حسودیش گل کرده.....

به هر حال اومدم اینجا تا بگم به یاد تک تکتون هستم اگه هم تو این چند وقته نمیام به خدا وقت نمیکنم...اخر ساله و مشغله کاریمون بیداد میکنه اما تو کمترین فرصتی که پیش میاد میام و بهتون سر میزنم

 اما اگه نظر نمیتونم بذارم بدونن از حسودیه تبیانه ااااااااا من بی تقصیرم

 atashin421  دوست خوبم چندین بار اومدم تا برات بنویسم اما نشد شرمنده ....مشکل که رفع بشه حتما میام پیشت انیما ی مهربون ممنون که به یادمی و نیم نگاهی به کلبه داری

 برگریزان (سیاوش) مهربون درمورد چیزایی که گفتی باید تو وبلاگت صحبت بشه که وقتی مشکلم حل شد میام 

و رفیق شفیق صادق و چکاوک  عزیز خیلی خوشحالم که سلامتید و بهم لطف دارید

ممنون از همتون .....همیشه سلامت و شاد باشید**

برامون دعا کنید دوستای مهربونم**دوستتون دارم