هنـــوزم کوچـــۀ دیــــدار مـــا بـــوی تـــو داره

 نگـــاه و بوســـه هـــایِ،شـب رو یــادِمــن میــاره

 شــب میــلاد مـــن بــود و تــوهــم بــودی دوبـــاره

 شبــی تـاریــک امـــــا چشمـــای تـــو تــک ستــاره

 تمــــوم دنیــا و بــزرگــی هــاش فقـــط یــه کــوچـــه

 تـمـــوم کـوچــه و پنجـــره هــاش شــــاهد مــا بــود

 گرفتـــم دستــاتــو گفتــی بــا چشمــات عاشـــق هســتــــی

 آخـــــــه چشمــای نــاز تــو فقـــط قـــــــاصـــــد مـــا بود

 تـــن و روح و دل و جــــونــم

 کلـیــد قفــل زنــدونــم

 دلـــت یــه عمـــره که خستــه ست تــــو چشمــات اینــو میخونم

 مثـــل ابـــری،مثــل بارون، واســه کـــویــر خشکیـــدم

 یــه دنیــا عشــق،یــه دنیــا نــور،تــوی بــرق چشـــات دیـــدم

 نـــه امروزی ،نــه دیــروزی

 مثـــه نـفـــس تـــو هـــر روزی

 مثــه شمــعی واســه خــوبی کـه میســازی و میســـوزی

 غمـــــش با مـــن خـوشـیــــش بــا تـــــو

 تمـــوم دلخوشیـــش بـــا تـــــو

 هنـــــــوزم رو تـنـــم مونــده بـــوی عطـــر نفسهـــاتــــو

 هنـــــوزم کوچــــۀ دیــــدار ما بــــوی تـــو داره

 نـــگاه و بــوسه هـایِ،شــب رو یــادِمــن مـیــاره

***  ***

 میدونـم واست عجیبــه اینهمــه اصــرار و خـــواهش

 اینهمـــه خـواستــن دستــات بــدونِ حتــی نــــوازش

 میـدونـم که حــد نداره واســه تــو گریــۀ دردم

 میـگــذری از مــن و میـــری امـــــا بازمــن بر میگردم

 میدونـم بــرات عجیبــه مــن بــا اون همـــه غـــرورم

 پیش همـــۀ بــدی هــات چــه جــوری بــازم صبــورم

 میــدونـم واســت ســـؤالـه کـه چــــرا پیشـت حقـیــرم

 دور میشـــی منــو نبینــی بــاز ســراغـــت ومیگیــــرم

 میـدونــی چـــــــرا همیشـه مــن بدهکــار تــــو میشــــم

 وقتــی نیستـــی هــــم یــه جوری با خیــالــت راضـــی میشـــم

 میــدونــی واســـــه چـــی از تـــو بد میبـینــــم و میـخنــــدم

 تا نبـینــی گــریـــه هـــامــو هــــر دو چشمـــامـو میـبنـــدم

 چــاره ای جـــز ایــن نـــدارم آخـــــه  خــــون شـــدی تـــو رگهـــــام

 میمیــــرم اگـــه نبــاشـــی بــی تـــــــو مــن بــدجــوری تنـهـــــام

 میــدونــم یــه روز میفهـمـی روزی کـــه دنیـــارو گشـتـــی

 مـن چـــه جــوری تـــــورو خـــواستــم تــــو چــــه جــــور ازم گـذشتـــی

 یــه روز میفهـمـی روزی کـــه .........

  میدونم واست عجیبــه اینهمــه اصــرار و خـــواهش

  اینهمـــه خـواستــن دستــات بــدونِ حتــی نــــوازش

  میـــدونم واســت ســؤالــه واســه تــو گــریــۀ دردم

  میـگـذری ازمـــن ومیـری امـــــا مــن بــاز بــرمیـــگردم

  میــدونم بــرات عجیبــه مــن بـا اون همــــه غــــرورم

  پـیـــش همــــۀ بدیهـــات چــه جــوری بـــازم صبـــورم

  میــدونـم واســت ســــؤاله کـــه چــــــرا پیشـت حـقیــرم

  میــگذری از مــن و میــری بــاز سراغـــت ومیــگـیــرم

  بــه همیـــن سادگــــی رفتــــی....

  بــــی خـداحـافــظ عــــزیــــزم.....

  سهــم تــو شـــد روز تــازه سهــم مــن اشــک کـه بــریــزم

  بـــه همیــن سادگــی کــم شــد،عمــر گلبــــوتـه تــو دستـــم

  گلــه ازتـــو نــیســت میـدونـم،خــــودم اینــو ازتــو خـواستــم

  بـــه جـــون ستـــاره هــامـون؛تــــوعــــزیــــزتـــــــراز چشــــامی

  هـــرجـــا هستـــی خـــوب و خـــوش بـــاش

  تـــــا ابــــــــد بـغــض صِــــدامــــی

  تـــو رو مـحــض لـحـظـــــه هــامـون  نشــه بــاورت یــه وقـتــــی

  کـــه دوســـت نـــدارم...

  اینــــو.......

  بـه خـــــــدا گفتــــــم بـــه سخـتـــــی...

  مــن اگــه دوســـت نــداشتــم پــای غمهـــات نـــمی مـونــدم

  واســـت اینـهمـــــه تــــرانـه از تــهِ دل نــمــی خـــــونــدم

  اگــه گفتــم بــرو خـــوبـم واســـه ایــن بــود کــه میــدیـــدم

  داری آب میـشـــی میـمیـــری اینـــو از همـــــــه شنیــــدم

  دارم از دووووریـــــــــت میـــــــــمیـــــــــــرم

  تــــا کنـــــــار مـــــــن نــــــســـــــوزی

  از دلـــــــــــم نــــــــــمـیــری عمــــــرم

  نـفســامـی کـه هنــــــوزی

  تـورو محــض خیــره هــامـون که نـفــس نـفــس خـــدا شد

  از همــــــون لحظـــــه که رفتـــــی

  روحـــــــم از تنــــــم جــــــــدا شــد

  تـــو که تنـهـــا نمی مــونی،مـــنِ تنـــهـــا رو دعـــــا کــن

  خــاطـــــراتمــــــو نگــــــه دار...

  امــــــــا دستـامـــو رهـــــا کـن...

  دســت تـــو اول عشــــقِِ،بســپـرش بــه آخـــــــریــن مـرد

  مـــــردی کــــه پشـــت یـــه دیـــوار واســه چشمــــات گریــــــه میــکـــــرد

  مــن این پایین نشستم ســرد و بـی روح

  تــو داری میـرسی به قــلۀ کـــوه

  داری هـرلــحظه از مـــن دور میشی

  داری دل میـــکنی مجبـــور میــشی

  تـا مـه راه رو نپــوشــونــده نــگام کــن

  اگـــه رو قلــه ســردت شـد صــــــــدام  کن

  یــه رنگ مــــرده از رنـگیــن کمــونم

  مــن این پاییــن نــمیتونم بــــمونم

  منــم اونــکه تـــــو رو داده به مهتــاب

  کسی که روتــو میپـــوشونه تــــو خــــواب

  کسی که واســـه آغـــــوش تــو کـــم نــــیست

  میـخــوام یــادم بــره دســت خــودم نیســـت