کــــــــــاش جــــارو کشـــی صــحن نصــــیبم میــشد

   دل مــن خـــــــــادم مـــولای غـــــــــــــریبــم میـــشد

             

دلــــــم میخـــواد هــرچی دارم نــذر امام رضــا کنم

دارو نــدارمو یه روز به عشــق اون فـــدا کنم

دلــــــم میخـــواد هــرچی دارم دونــه و گنــدم بخرم

با چشــم گریــون همه رو هدیــه به کفتــــرا کنم...

التماس دعــــــــــــــا دوستای گلـم

 اما.....

 او بی اعتنا باشد و بی تفاوت ...

نمـــی دانـی............

 اینچنین است که لحظه های خاموشی جان می گیرد

***************

من اگه هنـــوز میخــونم واســه خـــاطر دل تـــوست

شـعـــر من صـدای غــم نیست همــصـدای حســـرت تـــوست

عـــزیزم اگــه خـــزونم واســت از بــــهار میخــونم

تـورو تنـــها نمیــذارم گرچـــــه تنهـــــــا جـا میمــــونم

اگــه تو شبای سردت با خــودت تنـــها میشیــنی

مــن بــرات میخــونم از عشــــــــق

تا کـه فــــــردا رو ببیــنی

اگـــه همـــصدای اشـــکی واســه آرزوی بر بــــاد

مـــن بــرات میخــونم ای گـــل نوبهـــارو نبــر از یـــاد

همــــــــــه دلخـــــوشیم به اینـــه که تو یــــادت مــوندگــارم

گرچـــــه عمــــریه تو این دشــــت یه خــــــــزون بی بهـــارم

همــــــــــه دلخـــــوشیم به اینـــه ..........

چقدر دلم تنــگ شده برا خـــودم ،برا هستیم ...

برااونی که یه زمانی عشــقی تو دلش داشت ...

وعاشقی داشت کــه هستیش بــــود؛

حالا... هـســتـی مــن رفــــتـه.

مـیگــن کسی که روح از بــدنـش جدا میشه مـــرده ست

یعنی واقــعاً من مـــرده ام؟؟؟؟

منـی که روحــم،عشــقم ،هسـتــیم رفتــه ...

آره درسته من مــرده ام و کسی نمیـــدونه حــتی خودم ،حتـــــی هســـتیــم..

نمیشه ازش تــوقـع داشت که حــالـمو بفهــمه چــون؛ شـــاید

این عشــق ،این زندگــی ،این خاطـــرات ،این دوســت داشتنــها

همــه و هـمــــه و همــــــه چیز حتـــی من براش....

وقتـی گفتم هسـتـــی مــن، تمـــام هستــیـــــم شده بودی اما هیچــــوقـت نفهمیــدی چـــرا بهـــت گفتــم :هستــــی مـــن....

امشـب که داری میری اومدم باتـمـــامی وجـــودم ،با هستـــیم ،با خــــودم خــداحــافـظـــی کنــم

از دیروز که گفتی عازمی دلــم راه و بیراه بهونه میگــیره

خــــدا هم دلـش به حالم ســــــــوخـته وبه ابـرا گفته ببارن

ایـــــــــــــــن همـــــون بارونــه...

همـــون بارونی که بـا هـــم ..پــا به پای هـــم ..دســت در دســـت هــــــم....

عاشـقـــــانه زیرش قــدم میــزدیــم بدون تـــوجه به اطــراف ونــــگاه اطـــرافیان میـرفتـیـم ومیــرفتـیــم و میـــرفتـیــــــم ...

نـــم بارون و صــدای قشنــگ تــو که شعـــرسیاوش رو تـو گوشــم زمــزمــــه میکردی...

بــــارونو دوســت دارم هنــــوز چون تــــرویـــادم میـــاره

حس میـــکنم پیـــــش منـــی وقــتی که بــــارون میــــباره......

نـمــــیــدونـم هـنــــوزم بارونـــــو دوســـت داری یـــا اونـــو هــــم مثــل مـــن دوســــت داشتـــی........

وقتـــی غروب میـــشه دلــم مثــل اون وقـتــــا بدجــور هـــــواتو میـکنــــــه و بهـــونه میگـــیره..

هـــمه میگـن غـــــروب غــــــــربــت خیـــلی دلـگـیــــره امــــــــــــا....

امــا مـن بــدون تــو همـــــــــــۀ غـروبام دلـگـیــــره چـه تو غـــــروب غــــــــربــت چه...

یـــاد ایـــن شعـــر سیـــاوش افــــتادم که میخـــوندی:

وقتـــی که تنـــگ غـــروب بارون به شیشه میزنـه

همـــــه غصــــه های دنیـــا توی سینــۀ منــه

زیــر بارون انتـــظارت رنگ تــازه ای داره

منـــم عــاشـــق ترم انگار وقتــی بــــارون میـبــاره.....

همــۀ واژهاش با غــروب بارونی و دلگیـــرامروزم همخـــونی داره

خــدا رو شکـــــر...

شکـــر که هنـــوز یکـی به فکـرمه...یـکی که با بارش چشــام به ابــرا میــگه ببارن

چون میدونــه فقــط پـرسه زدن زیر بارونه که آرومم میکنه..

این چند روزم کارم این شده که زیر بارون قدم بزنم و همــــۀ خـاطـــراتمونو ورق بزنم..

و به جای توسیاوش این شعرارو برام میخونه.

نمیـــدونم الان که دارم اینارو مینویسم کجایی ..به کـــی فکر میکنی ...اصلاً منو یادت هســت؟؟؟؟

نمیـــدونـــم...

اگه یک شب دیگه زیر بارونا قدم زدی بدون ..که تموم فکر من پیش تو بود

مثـــل تــــو تو زندگـیم هیشــــــکی نبود****...

هر وقت که خواســتـم همـــۀ حــرفامو بهت بــزنم نـــتـونستم وقتی میدیدمت انـــگار همـــشونو فرامــوش میکردم و فقــط سکوت میکــردم

..تنـــها و فقــط تـنــــها تو خــلوتم بود که میـتـونستـم همــۀ حرفامـو بهــت بگـــم

با خود عهــد بســــتم که بار دیگـر تـــو را دیدم بگــویم از تـو دلگیــرم

ولی باز تــــو رادیدم و گفتــــم بــی تـــــو مـیـمیــرم....

هیچوقت درســت و حســـابی باهات خداحافظــی نکردم آخـــه گفتــن این کلمـــه خیلـی، خیلــی، خیلـــی، خیلـــــی

بیشتر از اونچه که فکرشــو کنـــی بــرام سخـتـــه چــون همیشه در انتــظـار دیــدنـت بــودم حتــی برای لحظـــــه ای نمیــخواستم

از ذهـــن و قلبــــم دور شی حتــی با شنیـدن حـرفهای که چه از روی قصــد بود که دیگــه بهت فکر نکنم یا که واقعیت داشــت...

نمیدونم چــــــــرا نتــونستم از تــــو ،از فـکر تـــــو،از عشـــق تــــــو جــدا شم..

خیلی خیــلـــی سعــی کردم که تــــــــورو ،که عشـق تـــــــورو از دل و ذهنـــم پــاک کنم به ظــاهر تونستم

...امــا بعد یه مدت که نگــاه میکنم میبینــم نتیــجه کامـلاً بــرعکســـــه

هــرجوری میخــوام ازت آزرده شــم از حــرفات،از عشـــق دروغـیـــــــــت از...

نمیـــــــــــــــــــــــــتـــونــم........

هـرچند که میــدونم بیشتــر این حرفا رو واسه این میزنی که من ازت دلگیر بشم اما نمیدونـم چـــــــرا؟؟؟چرا نمیـــتونم...

همیـــشه به خــــدا میگــم :آخــه بعد دو سال و نیم با اون همــه نفرتی که میشه گفــت از هـم داشتـیم چــــــــرا اینطور شــد؟؟

که نفــرتمـــون تبــدیل به عشــق بشه و حــالا...

خداجون آخه چــرا گذاشتی شــروع بشـه؟چـــرا شروع کــردی ؟چـــرا چــــرا چـــــرا چــــــرا...

تـــویی که خودت نمیتــــونستی تصـمیـــــم بگیری چرا شروع کردی؟؟؟؟

خــــــــدایا چــرا بهــــم دادی که حالا....

حالا وقـــتــی میبینمــت دورا دور دزدکـــی نگــات میکنــم تا شــاید از دیدنــت سیر شـــم..حتــــی به چشـــام فرصــت

پلـــک زدن روهم نمیدم تا نکنـــه یه لحـظـــه دیدن هستــیــــمو از دست بدم..

اونوقته که ثانیـــه ها بــرام اونقدر عـــزیــــز میشن که حتــــی حاضـــرم برا هـــر ثانیــــه ش جونمـــوبدم...

تــــومیروی ومن فقـــــط نگـــاه میکنم تعجب نکــــن گـــریه نمی کنم....

بی تـــــو یک عمـــر فرصـــت برای گریستن دارم امـــا؛برای تماشای تو همیـــن یک لحظــــه باقــــیست..

یـــادته اولیــن چیزی که برام نوشتـــی ؟؟؟

ایــــن بـــود...

**به نام اون کســـی که میپـــــرستی

تـــورو دوست دارمــت هرجــا که هستـــی

نـــباشم زنــده اون روز رو ببیــــنم

شکستـــــی عهــــدی که با من تــــــو بستـــی**

امـــروز همـــون روزه با این تفـــاوت که تــــو عهدمونو شکســــتی و مــن زنــــــــده نیستــــــم...

 30/10/87 

رفتی و خــــاطره های تــــونشستــه تو خیـــالم

بی تــــو من اسیــــر دسـت آرزوهای محـــالـم

یــاد من نـــبودی اما،من به یـــاد تــو شکســتم

غیــــرتـــو که دوری از من دل به هیچـــکسی نــبستم

هم ترانه یـــاد من باش ، بی بهـــانه یـــاد من باش

وقــت بیــداری مهـتـاب عاشقـــانه یـــاد من باش

اگــــه باشـــی با خیـــالـت میــشه ازحــادثه رد شد

میــشه تـــو آتیــش عشـــقـت گر گرفتنــو بلــد شد

اگــه دوری اگــه نیســتی نفس فـــــریاد من بــاش

تــا ابــــــــد تــا تـــه دنــیــا تا همیـشــــه یـــــاد من باش

بوسۀ باد خزونی،با هزار نا مهربونی...

زیر گوش ِ برگ تنها ،می گه طعمه خزونی...

برگ سبز و ترو تازه،رنگ سبزشو می بازه...

غرق بوسه های باد و ،وحشت روزای تازه...

می کنه دل از درخت و،می شه آواره کوچه...

کوچه ای که یــادگاره،روزای رفته و پوچــه...

می شینه گوشۀ کوچه،چشم به آسمون می دوزه...

می کنه یاد گذشته،دلش از غصــه می سوزه...

یاد روزایی که کوچه،زیر سایۀ تنم بود...

مهربون درختِ عاشق،مست عطر نفسم بود...

سهــم من از بوسه باد ،چی بگم ای داد و بی داد...

همه زردی و تباهی،مردن و رفتن ِ از یاد...

سهم من از بوسه باد ،چی بگم ای داد و بی داد...

همه زردی و تباهی ،مردن و رفتن از یاد...

سهم من از بوسه باد ،چی بگم ای داد و بی داد...

همه زردی و تباهی ،مردن............

با هرکه سخن گفتم در خود گرهی گم بود

چون کرم شبان تابان میتابی و میتابم

برهرکه نظر کردم گریان و پریشان بود

چون ابر سبکباران می باری و می بارم

من درد محـبـت را هــرگز به تو نسپردم

این عقدۀ دیرین را میدانی و می دانم

بر مــرثیه ام بنگر نقـش رخ خـــود بینی

این قـــصۀ غمگــین را میخوانی و می خوانم