مــن این پایین نشستم ســرد و بـی روح

  تــو داری میـرسی به قــلۀ کـــوه

  داری هـرلــحظه از مـــن دور میشی

  داری دل میـــکنی مجبـــور میــشی

  تـا مـه راه رو نپــوشــونــده نــگام کــن

  اگـــه رو قلــه ســردت شـد صــــــــدام  کن

  یــه رنگ مــــرده از رنـگیــن کمــونم

  مــن این پاییــن نــمیتونم بــــمونم

  منــم اونــکه تـــــو رو داده به مهتــاب

  کسی که روتــو میپـــوشونه تــــو خــــواب

  کسی که واســـه آغـــــوش تــو کـــم نــــیست

  میـخــوام یــادم بــره دســت خــودم نیســـت