برای روز میلاد تن خود من آشفته رو تنها نذاری

برای دیدن باغ نگاهت میون پیکر شبها نذاری

همه تنهایی ها بامن رفیقن ،منو در حسرت عشقت نذاری

برای روز میلاد تن خود منو دور از دل و دیدت نذاری

دلم دلتنگه و مهر تو میخواد،دلم رو درپی غمها نذاری

میام تنها توی قلبت میشینم من و قلبت رو جایی جا نذاری

عزیزم جشن میلادت مبارک ؛منو اون سوی جشن دل نذاری

همه تنهایی ها با من رفیقن؛منو در حسرت عشقت نذاری

                            

من میگم منو شکستــن

چشم فانوسمو بستن

تو میگــی خــــدا بـــزرگـــه

ماه و میده به شب من

من میگم؛...آخــــــه دلـــم بود

اونکــه افتـــاده به خــاکِ

تــو میگی سرت ســلامت

آینه ها زلال و پــاکِ

اینـــه که فاصـــــله هــا رو

نمیشــــه با گــــریــه پــُر کـــرد

یکـــی مــون بهــــار سرخوش

یکـــی مون پــائیــــز پـــــــر درد

من میگـــم فاصـــله مــــرگِ

بیـــن دستـــای تــــو تا مـــن

تـــــو میگـــی زندگــی اینــــه

حـــــاصــــل عشـــقِ تــــو با مـــن

من مـیگم حـــــالا بســـوزم

یـــا که با غصــــــه بســــــازم

تــو میگــی فــــــرقــــــی نـــــداره

مــــــن که چیـــزی نمــی بــــــازم...

مــن میگــم اینجـــا رو باختــــی

عمــــری کـــه رفتــــه نمی یـــــاد

تــــو میگـــی قصـــــه همیــــــــن بود

تـــــــــو یــه بـــــــــــرگی توی این بــــــاد.....

من اگه هنـــوز میخــونم واســه خـــاطر دل تـــوست

شـعـــر من صـدای غــم نیست همــصـدای حســـرت تـــوست

عـــزیزم اگــه خـــزونم واســت از بــــهار میخــونم

تـورو تنـــها نمیــذارم گرچـــــه تنهـــــــا جـا میمــــونم

اگــه تو شبای سردت با خــودت تنـــها میشیــنی

مــن بــرات میخــونم از عشــــــــق

تا کـه فــــــردا رو ببیــنی

اگـــه همـــصدای اشـــکی واســه آرزوی بر بــــاد

مـــن بــرات میخــونم ای گـــل نوبهـــارو نبــر از یـــاد

همــــــــــه دلخـــــوشیم به اینـــه که تو یــــادت مــوندگــارم

گرچـــــه عمــــریه تو این دشــــت یه خــــــــزون بی بهـــارم

همــــــــــه دلخـــــوشیم به اینـــه ..........

رفتی و خــــاطره های تــــونشستــه تو خیـــالم

بی تــــو من اسیــــر دسـت آرزوهای محـــالـم

یــاد من نـــبودی اما،من به یـــاد تــو شکســتم

غیــــرتـــو که دوری از من دل به هیچـــکسی نــبستم

هم ترانه یـــاد من باش ، بی بهـــانه یـــاد من باش

وقــت بیــداری مهـتـاب عاشقـــانه یـــاد من باش

اگــــه باشـــی با خیـــالـت میــشه ازحــادثه رد شد

میــشه تـــو آتیــش عشـــقـت گر گرفتنــو بلــد شد

اگــه دوری اگــه نیســتی نفس فـــــریاد من بــاش

تــا ابــــــــد تــا تـــه دنــیــا تا همیـشــــه یـــــاد من باش

بوسۀ باد خزونی،با هزار نا مهربونی...

زیر گوش ِ برگ تنها ،می گه طعمه خزونی...

برگ سبز و ترو تازه،رنگ سبزشو می بازه...

غرق بوسه های باد و ،وحشت روزای تازه...

می کنه دل از درخت و،می شه آواره کوچه...

کوچه ای که یــادگاره،روزای رفته و پوچــه...

می شینه گوشۀ کوچه،چشم به آسمون می دوزه...

می کنه یاد گذشته،دلش از غصــه می سوزه...

یاد روزایی که کوچه،زیر سایۀ تنم بود...

مهربون درختِ عاشق،مست عطر نفسم بود...

سهــم من از بوسه باد ،چی بگم ای داد و بی داد...

همه زردی و تباهی،مردن و رفتن ِ از یاد...

سهم من از بوسه باد ،چی بگم ای داد و بی داد...

همه زردی و تباهی ،مردن و رفتن از یاد...

سهم من از بوسه باد ،چی بگم ای داد و بی داد...

همه زردی و تباهی ،مردن............

با هرکه سخن گفتم در خود گرهی گم بود

چون کرم شبان تابان میتابی و میتابم

برهرکه نظر کردم گریان و پریشان بود

چون ابر سبکباران می باری و می بارم

من درد محـبـت را هــرگز به تو نسپردم

این عقدۀ دیرین را میدانی و می دانم

بر مــرثیه ام بنگر نقـش رخ خـــود بینی

این قـــصۀ غمگــین را میخوانی و می خوانم

هر گز نخواستم که تو رو،با کسی قسمت بکنم...
یا از تو حتی با خودم،یه لحظه صحبت بکنم...
هر گز نخواستم،که به داشتن تو عادت بکنم...
بگم فقط مال منی،به تو جسارت بکنم...
اینقد ظریفی که با یک،نگاه هرزه می شکنی...
اما تو خلوت خودم ، تنها فـقــــط مال مـنــی...
...
هر گز نخواستم،که به داشتن تو عــادت بکنم...
بگم فقط مال منی،به تو جسارت بکنم...
ترسم اینه که رو تنت،جای نگاهم بمونه...
یا روی شیشۀ چشات،غبار آهــم بمونه...
...
تو پاک و ساده مثل خواب،حتی با بوسه مشکنی...
شکل همه آرزوهام،تجسمه خواب منی...
حتی با اینکه هیچکس،مثل من عاشق تــو نیـســت...
پیش تو آینیۀ چشام، حقیره لایق تونیست...

27/11/87                هستی من....